Aklımda yüzlerce soru var. Ama sormak için herhangi bir neden yok. Babam sıra sende dedi. Gideceksin diyor. Ama bekleyeceğim. Kısa süre daha bekleyeceğim. En azından doğum günüme kadar sosyal ağlara yazılan yazıları değil, bana yazılan yazıları önemseyeceğim. Olmadı sömestr da gidip okulu donduracağım. Çaresiz kalırsam sene sonu gidip daha uzun süre buralarda olmam. 3 5 ay değil, FTR’yi dışarda okumak mesela. Gayet kariyerli sağlam bi insan da olurum gerçi. Burada durup sırf 2 3 tivit, arada facebook bazense vatsap gir çık yapa yapa nereye kadar? Hayat cidden kısa. Evet onunla kısaydı. Ama suan nasıl geçecek ömür belli değil. Bütün bu gozyaslarim, sitemlerim, sigaralarim nereye gitti? Hepsi içimde. Ne kadar doksem de, bagirsam da, icsem de hepsi içimde. Gecelerce ben ağlarken sen neredeydin düşündün mu hic? Sanat, barcode,eelence,alipasa,istiklal,besiktas ve daha bi cok yer. Saymam lazim mi daha? Sen o bazi karaktersiz arkadaşlarinla gezerken, ben sevgi nedir ask nedir bilen arkadaslarimla oturup seni anlatiyordum. Keske diyorum, keşke.
Keşke silinse su hafizamdan hersey. Yaşayamam böyle. Belki yaşarım. Ama acıyla. Sen olsan da bu acı olacak, olmasan da. Bana geldiğinde boyle değildin. Bi gidince tam gittin. Gecelerce barlarda kuluplerde oturup beni mi düşündün? Sanmiyorum be. Neyse fazla uzatamayacagim. Bana yazarsan bisey olur, saga sola yazarak bi ilerleme olmuyor. Sadece düşüncelerini görüyorum. Selametle.