Vardığım yerde yoktun. Ben vardım da sen varamadın. Vâr olamadın bana. Doymadın belki de yetemedim sana. Ya ben hiçtim ya da sen fazla biriktin. Evet biriktin, biriktin ama ilk değildin. Son sözüm olmuyor sana, söyleyeceklerim hiç bitmiyor çünkü. Bitkinim bitmeyenlerden, yarımlardan, yarınlardan… Yolun sonu çıkmayacak ya düzlüğe, sana giden yollar hep taşlıktı. Bekledikçe sen taştı içimden. Taşırdım bu gidişleri içime hapsederek sen bu kadar acımasız olmasaydın. Belirsizdik biz. Ne siyah ne de beyazdık. Biz nereye yanaşacağını bilmeyen griydik. Gitse siyah açılacak kalsa beyaz kararacak. Böyle bir çıkmaz işte benimkisi. Kalsam içim parçalanacak gitsem kalbim acıyacak. Ben bir şekilde siyah olurum da ya sen beyaz olmayı becermezsen…