Kaç zamandır gidemez olmuştum; beni en son öptüğün yere. Bugün uğradım, nemlendi dudaklarım. Özlemişim seni, hissettirdiklerini. Yine aynı banka oturup kapadım gözlerimi, en baştan hatırladım bizi. Mutluluklarımızı, kavgalarımızı; umutla baktığımız günleri ve nicesini.. Hani her şey çok güzel olacaktı? Hasreti geriye doğru sayarken şimdi el olduk.
Sen..Hiç değişmedin aslında. Her zamanki gibi kapının eşiğinde durdun. Sevmezdin ki hiç zoru..Belki beni de sevmedin sadece sevmek istedin. Seni soranlara ne diyeceğim biliyor musun? Hayırsızın biriydi, kuş misali uçup gitti. Ben yine derbeder, yek başıma burada kalakaldım. Nasıl peki, iyi misin böyle? Çok mu sevdin bensizliği de dönmüyorsun geri. Gelsen; yine aldansam ben gülüşüne. Bilirsin zaafım vardır sana. Vazgeçilir gibi değil bu. Yara da sensin merhem de. Unutma; istediğim an`larda bilinçaltına girip alt-üst edebilirim seni. Söyle şimdi benden gitmek kolay mı? Ne ben senden gidebilirim ne de sen benden. Kimse anlayamaz, takıntılılık der geçer sadece. Ama biz biliriz, bir tek biz anlarız. Ne zor bir de biliyor musun? Şimdi sen tamamen mantığını kullanacağın seçimler yapacaksın. Sonra da istediğim bu`ymuş deyip ömür boyu pişmanlık duyacaksın. Mantık her zaman doğru kararlar aldırmaz. Ben yerini ayırttım kalbimde hep orada olacaksın. Ben seni hiç unutmayacağım. Seni, bizi güzel hatırlayacağım. Sen de beni unutma isterim, bilirsin unutulmak dokunur bana. Ben sana bir yemin ettim ondan dönemem. Ama sen benim yaptığımı yapma, ne zaman istersen. Kapılar açık. Olamasakta, hissedemesekte bir gün eskisi gibi.. Ben burdayım. Nefes almak istediğinde ya da sadece bir merhaba demek için bile..BENİ UNUTMA
