Herkesin var mıdır acaba bir hayali arkadaşı ya da hayali aşığı mı desem hani asla terk etmeyeninden. Değiştirebildiğin kadar sevdiğinin kanıtı, senin kalıplarının senin çizgilerinin içerisinde barınan. Yalandan arada bu sınırları aşmasına izin verip, tutkuyla bağlandığın biraz huzurlu biraz delirten cinsten olan. Benim vardı aşık olana kadar. O an fark ediyor insan şu zamana kadar kendini sadece bir aynayla avuttuğunu. Bastırdığı duygularını bu şekilde tatmin ettiğini ve asıl huzurla asıl delirten cinsten olan hisleri, tabularını yakıp yıkan kişiyle iliklerine kadar hissedebileceğini. Açıkçası şanslıydım hissettim , yaşadım , gördüm , öğrendim. Hatta inandım bir sonu olmayacağına ama tahmin ettiğiniz gibi derken bitmedi.
Son kez sarılmadan gitti ama bitmedi.
Son kez gözlerimden öpmeden gitti ama bitmedi.
Ailem sendin dedim duymadı ama bitmedi.
Ne elleri ile yüzümü sevdi ne de göz yaşlarımı sildi ama bitmedi.
Terk etti ama yine de bitmedi.
Neden mi bitmedi ?
Çünkü şu bahsettiğim hayali aşık var ya onun parçalarıyla geri geldi.
