Ne zaman yeni ülkeler fethetsem kendimde,yalnızlık çıkar cebimi her kurcaladığımda,bir de küçük oyuncak askerlerim.Yüzünün feri solmuş bir kaç resim.Unutulmaya yüz tutan hatırlar ve daimi olacağına inandığım samimi gülümsemeler.Önünden her geçtiğim tezgahtan bir tutam tasvir alırım bunların karşılığında.Günbatımını izlemeye,en tepeye çıkarım,akşam olduğunda kendi şiirlerimi örterim üstüme,halbuki hiç şair değilimdir.Okuduğum bütün ruhları ateşime atarım,daha da harlansın diye.Küçük odalarımdaki mumları yakarım.En nihayetinde maddiyatın ve maneviyatın magmasındayım artık.Peki,bu kadar yalnızlık öldürür mü insanı ?
Ölmüş değilim bu vakte kadar.Şayet bir kan dolaşımı,bir acı ve ufak bir yükseliş yetti.Kendimi bununla besledim.Ne zaman uçsam,yorulduğumda karaya indim,üzerimden bulutlar silkeledim.Kaktüslere sarıldım,seraplardan su içtim.Ne zaman güneş kavursa beni bu sefer farklı ülkelerde buldum kendimi.Sınırını,evveliyatını ve ebediyetini kendim çizdiğim.Yarattığım her yeni ülkede,bir tutam yalnızlık bıraktım,yalnızlıkla beslenenlere.Halbuki hiç ütopik değilimdir.Bu kadar işte,hem kendimi hem başkasını güldürdüm,mutluyum artık.Sahi,yalnızlığın bu kadarı öldürür mü peki ?
Öldürmedi.Ne zaman kılıcı ve kalkanıyla bir de iri gözleriyle üstüme koşsa en samimi mecazlarımla yaklaştım ona.Sırtını sıvazladım,böyle olması onun suçu değil nitekim.Peki suçmudur yalnız olmak ?
Yalnızlık kendi kendinin katili olmaktır derler.Lakin katil olabilmesi için birinin önce içindeki çocuğu öldürmesi gerekir.Yalnızlık ödüldür kişiye.Nasıl karşılarsan öyle devam eder arkadaşlığı.Birlikte uzun yolculuklara çıkar,yeni insanlar yeni hayallerle tanıştırır.Bir Beyoğlu sabahının acı kahvesi gibidir yalnızlık.Samimi ve sıcak,içten ve özgür.İçinde çokça anlam barındıran.Yalnızlık kişinin ibadethanesidir.Samimi ne varsa onun kelamlarındadır.Yalan ve hıyanet,kötü ve iyi yoktur.Bütün hesaplaşmalar en çıplak haliyle oradadır.
Demem o ki,ne zaman yeni bir yolculuğa çıksam şehirlerimde,her sokak lambasının altında bir tutam yalnızlık bırakırım ve asla unutmam.Geri dönüp baktığımda yolumu kaybetmemeliyim zira.
