Yorgun bir yürek bu bendeki.Ardından koşmaktan öyle bir yorulup heba oldu ki bu yürek.Ama durmuyor ayaklarım.Söz geçiremez oldum.Tıpkı sen gibiler biraz.Ne durmak biliyorlar nede yorulmak.Sadece koşmayı biliyor bu ayaklar.Yorgun yüreği taşımaktan usanmadılar hiç bir zaman.Yürek yorgun düştü peşinden koşan ayakların yerine.Bir kuşun kanat çırpışı gibi artık kalbimin atışları.Her adımda yeniden başlıyor kalp atışlarım.Durmak bilmeyen göz yaşlarının eşliğinde.Dilim susuyor. Sana sustuğu zamanlardaki gibi.Sana susuyor yüreğimde dilimin sustuğu gibi ve şimdi ne yapacağımı bilmeden çıkıyorum yollara.Sonunun nereye varacağını bilmediğim bir yolda.Ne olacağını bilmeden gidiyorum işte.Hiç kimseye hiçbirşeye veda etmeden kaçarcasına gidiyorum işte.Yapabilirsem eğer yeniden başlamak için yeni bir hayata.Rüzgarın önüne kattığı küçücük kuru bir yaprak misali savruluyorum.O ipek saçlarını savurduğu gibi şimdide beni savunuyor o rüzgar.O oradan oraya.Neresi olduğunu ne yaptığını bilmeden savruluyorum.İçinden engel olmakta gelmiyor.Yoruldum artık her zorluğa katlanmaktan.Sensiz hiç bir tadı yok hiçbir şeyin.Gidiyorum işte bilmem ne otobüsünün bilmem ne numaralı koltuğunda kafamı dayayıp cama gecenin zifiri karanlığında bana eşlik eden hayalin
