- Bakarak gördüğünü anlatma bana, görmek umuduyla baktıklarından bahset. Hayalini kurmaktan çekinmediğin ama gerçeğe yansıtamadıklarından bahset bana. Hayatın karşımıza çıkardıklarıyla yetinmek işimize mi geliyor yoksa üşengeçlik diz boyu mu? Neden verileni geliştirmek yerine verilenle yetiniyoruz ki? İnsanlara yeter ki hazırı ver. Ne değerini bilir ne de kıymetini. Sevgi de böyledir. Birine sevgini ver, eğer o kişi sevgiye açsa, eğer o kişinin beklediği çıkışsa bu sevgi.. O insan senin verdiğin küçücük sevgiyi alır, aşkınızı yaşayacağınız bir şehir kurar. Eğer o kişi önüne gelenden bal arısının her çiçekten polen aldığı gibi sevgi aldıysa. Alır senin sevgini de diğerlerinin yanına koyar. Ondan bir petek umutsuzluk ve hayal kırıklığı yapar.. Ağzına bir parmak bal çalmak dedikleri şey işte bu olsa gerek..
