BİR KİŞİ

Gün geçtikçe yalnızlaşıyoruz, hissizleşiyoruz bazen.
Onlarca konu bulunabilir yazılmak istense kağıda bir şeyler..
Ancak bütün konular yalnızlık
Bütün satırlarda hasretin sitemi ..
Öyle büyük yer kaplıyor ki içimiz de özlem duyduğumuz şeyler..
Kalem de biliyor yalnızlığı, durmadan akıtıyor siyah mürekkebini beyazlığa doğru..
Siyah, karanlık bir gece içimizdekileri daha çok ortaya çıkartıyor.
Sessizliğin içinde dinlediğimiz kısık sesli fon müziği..
Düşünceler… Düşünceler…
Bütün zihnimizi kurcalayan, kalbimizde duran ağrıtan..
Kabuk tutan her yarayı kanatan geceler..
Ve bunların hepsine sebeb olan bir kişi.
Bütün hislerin
Bütün ağrıların
Bütün gülümsemelerin
Beyaz sayfayı siyahla süsleyen kelimelerin sahibi bir kişi ..
Hayatımızı bir an da değiştiriveren..
Kendimizi, kaderimizi..
Baktığımız pencereyi, izlediğimiz sokağı
zihnimizde kalan eskiye ait anıları yok eden bir kişi ..
Kazandığımız, kaybettiğimiz..
Zaferlerinde, yenilgilerinde vazgeçmediğimiz
Benliğimize saplanan bir kişi ..
Bütün sesli ve bütün sessiz harfleri yan yana koyarak
Milyonlarca kelimeye sığdırdığımız yanlız bir kişi ..
Bütün ihtiyacımız, bütün muhtaçlığımız..
Gururu, onuru hep ikinci plana attığımız…
Bizi bir yerimizden değil bin yerimizden değiştiren.
Deşen, çürüten, terk eden bir kişi ..
Yalnız bir kişi bunlara sebeb olan..
Ondan sonrası yaraya kabuk, acıya merhem , ağrıya ilaç ..
Ancak hiçbir zaman mutlu edecek son değil..
Bir kişiden fazlası, bir kişiden sonrası önemli değil ..
İnsan kiminle gülüyorsa onunla mutlu
Kiminle ağlıyorsa odur sonsuzu..
Geri kalan her şey mi ?
Sadece bir teferruat ..