Sabah saatleriydi saatler sonra gorebilecektim onu.Şehir merkezinde beni bekliyor olmalıydı.Metro istasyonunda guzergah trenimi beklemeye koyuldum.Bir avuc insan vagondan kendini atabilmek icin hücum ederken bir okadarida iceri girebilmek adina savas veriyordu.Sansim yagver gitti iceriye atabildim kendimi.Sehir merkezi duraginda inip daha cok bekletmemek icin hizli adimlar atiyor bir an once gormek istiyordum kadinimi..
Aylarin birikimi vardi,Göğsüme dar gelen hislerim vardi.Sahil şeridini takip edip yürümeye devam ettim,Karşımda duruyordu saçının her teline asik olduğum kadin.
Sarıldı sarıldım,Bir kaç dakika hareketsiz kaldık,Vakit kaybetmeden otelin olduğu bloga devam ettik.Merkeze yakin biryerdi otel.Marketten şarap,sigara alip otele girdik.Iyi sayılırdı otel,orta sınıf insanlara hitaben sakin ve ucuz.Kolidoru boylayan kırmızı halı,Pencere kenarinda tahta iskemleler,abajurlar sade bir hava katmisti hole.107,108.109-Evet!109 numarali odadan emin olup daldik iceri.Kapinin ardında cift kişilik başlıklı yatak,televizyon,minibar(içi boş )ve tam merkezi görebileceğiniz pencere vardi.Odadan ilgimi kaybettim iki bardaga şarap doldurdum ve servise ettim yatagimiza.Sırtımızı yatağa yasladik bir süre şarap içip sohbete bel bağladık.Uzun uzun sardım kollarıma onu,Gözleri nüfus etti gözlerime-Bayram sevinci belirdi gönlümün ücra köşelerinde.Sarap içiyor,sevişiyor derin konular uzerine uzun sohbetler ediyorduk.Migdemde fare gibi dolaşıyordu dönecek olduğum cehennem.Saate bakıyor birkaç saat sonra burada olmayacağım gerçeğini göz ardı edemiyordum.Zaman azaldıkça göğsüme saplaniyordu veda mermisi,Tadına varamiyordum huy haline gelmişti,işin olumsuz yönlerini görmek benliğimde.
Anlam veremiyordum,gözümün gördüğü, hissedebildigim herşey iliklerime kadar acı veriyordu,havlu attırıyor bunu başarıyordu.Yeniliyordum gogsumdeki acıya icimdeydi artik zehrini akitmisti içime veda mermisi..
Odadaki makyaj aynasi dahi biliyordu bunu,abajurlar, yatak örtüleri.
Bavulum siritiyordu pispis benim bilmediğim birseyi biliyordu,’109’u bavuluma koyucaktim,kadini koyucaktim o bavula hepsini yanimda götürecektim.Vakit geldi diye geçirdim içimden,uzun uzun sarıldım ilk odayı terk eden olmam icin rica ettim,Kırmadı beni.
109 un ardina ne olmuştu?
İçime sığmadı hislerim ayak tabanlarimdan hüzün saciliyordu kolidora.
Saatlee önce huzuru bulduğum kolidor anlamını yitirmişti bir anda,holdeki halida vardı acı,asansörde ,
resepsiyonda..
Oteli terk ettim,bir sigara atesledim rıhtımda yurumeye başladım.Taksi beklerken sönmedi sigaralarım.
‘Cehenneme sür’ diyemedim taksiciye
‘Askeriye’diyebildim.
Anlamıştı şoför sanki nasıl olduğumu söylüyordu yada öyle birşey ilgimi ‘109’da bırakmıştım.Ücreti ödeyip indim içeri girişimi yapıp valizimi Xray cihazında kontrolünü bekliyor bir yandan yarim saat önce kollarında olduğum kadını düşünüyordum.
Fakat valiz halen sırıtıyordu…
