Sen yıllarımı verdiğim.Sen gönlümü kaptırdığım.Ve sen beni hiç sevmeyen.
Yıllardır hayallerimde yaşadın bıkmadan,usanmadan.Ne hayalimden çıktın ne düşlerimden.Yaşamıma mı?Oraya hiç uğramadın bile.
Arada görüyordum seni orada burada.Uzaktan bakıyordum sana.Hep uzaktan seviyordum seni masumca.Gülüşün başkalarından farklıydı mesela.Bakışın hele kalbimin ritmini değiştirecek kadar görkemliydi.Her mimiğin ayrı güzeldi benim için.Çok ayrı seviyordum seni.Ve ben seni delicesine severken hiç karşılık beklemiyordum açıkçası.Belki mutlu olmak istiyordum belki hayallerimde vardın hep.Ama hiç neden sevgime karşılık vermiyor diye isyan etmedim.
Başkasını seviyordun muhtemelen.Benim seni sevdiğim kadar olmasa da seviyordun başkasını.Tabi bu biraz yıprattı ruhumu.Ama yine de belli etmedim kimseye.Sen başkasını severken ben sana delice bağlanmıştım bile.
Unutmayı çok denedim. Resimlerine bakmadım tuttum kendimi.Melankoli şarkıları yasakladım kendime.Zorla bana hiç bir anlam ifade etmeyen hareketli şarkıları dinledim durdum.Tam unutur gibi oldum yine çıktın bir yerde karşıma.Yine başa döndüm sonra.Unutmaya çalıştım yine sonra yine seni gördüm tekrar.Yine yine yine…
Şimdi mi?Şimdi nasıl bir haldeyim bende çözemiyorum.Ama vazgeçtim senden.Zaten istemediğini de söyledikten sonra fazla da zorlamıyorum kendimi.Seni görünce de görmezden gelmeye çalışıyorum.Korkuyorum çünkü tekrar bağlanmaktan.Tekrar her gece ağlamaktan.Eski ben olmaktan korkuyorum.