sabah 6.40 aniden uyandım bir daha da uyumak zor oldu. Bir kaç gündür üzerimde ağır bir duygu var. Hissi biliyorum daha önce uğrayıp teğet geçmiş bir his. Her defasında bu hisse kapılır düşerim diye korkuyorum düşmek sorun değil aslında ayağa kalkmak sıkıntı. bazen dışarıdan çok güçlü görünen biri ufak bir şeyde yıkılır ya bu da böyle bir şey. evet kafamda “Bugün bayram erken kalkın çocuklar” şarkısı çalıyor arka fonda ise hüzün bir melodi bir yanım sevinç doluyken bir yanım her bayram da eksik kaldığım o hissi anımsatıyor. her gün yaşadığım bu eksiklik bayram sabahları sanki daha ağır kasvetiyle çöküyor. Hayat garip dostlar gerçekten unutamam dediğiniz her şey unutuluyor yapamam dediğiniz çoğu şeyi yapıyorsunuz ama aile eksikliği başka bir şey sanki bir bıçak her gün aynı yeri kesiyor. yarayı sarmak istiyorsunuz ama yok yorulmuşsunuz. bu kabullenme değil önce burada anlaşalım. Kabullenme o kadar zor bir şey ki tamamen her şeyden umudumu kestiğimde kabullenirim ama yok ya etmem. dengesiz biriyimdir. her zaman umut olduğuna da inanırım. Babamı çok özledim. Belli etmiyorum ama her gün ona karşı özlemim daha da artıyor buna engel olamıyorum. neyse dostlar lafı uzatmadan sevdiklerinizin değerini bilin. iyi bayramlar.
