Hayallerim ile rüyalarım arasında gidip gelen bir salıncakta sallanırken çocukluğum,zamanın bilediği taşların üzerine düşüverdi yine,yine aynı yaranın üzerine. Aynı yerden kanıyor defalarca ,her köşe başında karşıma çıkıyor ayaklarıma dolanıyor.Yüzünde bir acı kim bilir nasıl da sızlıyor yarası.Geceleri perdelere düşüyor gölgesi anıların, pencereler ardından beni izliyor hatıralar.Zamanın gözü arkada kalmış belli ki bu yüzden bu geçmişe dair iç çekişlerlerim, kalemime dolanan cümleler hep çocukluğuma duyduğum özlemim.Bir daha kalbime denk gelmeyecek o masumiyeti yitirişime ağlıyorum.Vedalara alışmış ellerimi sallıyorum ardından, elvedalara dolanıyor dilim.Kağıda düşen kalemin gölgesine takılıyor gözlerim,bir kaç cümle daha yazıyorum çocukluğuma dair,bir kaç cümleyle tesellisi oluyorum şu kırık kalemin…
2 comments
İmgeli düz yazı
heybemizi karıştırnca imgelenmiş satırlar geliyor elimize