Uzun süredir burada değildim… Gittiğimdeki tabloyu geldiğimde arar oldum..
Mecburi olarak dönüş yapmıştım.. Hastalığımın bitişi ölümle olacaktı. Kesin dönüş yaptım memleketime.. Gelmekte hiç istemedim aslında.. Bıraktığım gibi bulamayacaktım.
Hem yokluğuma iyice alışmışlardı.. Hatırlatmak istemiyordum.. Ama babamı özlemiştim.. Mezarına gider saatlerce konuşurdum,uzun zaman olmuştu onla konuşmayalı.. hemde bayaa uzun bir zaman. Ona gitme vaktim gelmişti.. Yalnız ben kendimi gömdürmek istemiyordum… İslami usüllere göre istemiyordum.. Sandal ile açılıp denizin ortalarında bıraksınlar beni.. Bu şekilde her denize baktığında manzaran olurum… Bilirim sen çok seversin denizi .. Neyse sana uğramayacağım.
Herşey değişmiş.. Hiç bir şey aynı kalmamış.. Ne büyük saçmalıktı herşeyin aynı kalmasını beklemek! Giderken bıraktıklarım toprak olmuşlar.. Kimisi kanserden, kimisi kalpten…
Ölenler bayaa olmuş.. Mezarlarına tek tek gittim. Ve çığlıklarını duydum… Evet duydum. Çünkü artık onlardan biri sayılırdım.. Ne fark eder ki.. Ha yarın-,ha öbür gün..
Sanki savaş ülkesine gelmiş gibiyim… Kimse kalmamış.. Benden başka kimse kalmamış sanki… Sıra bendeydi…
Doğup büyüdüğüm evime gitmek istedim… Tek orası aynı kalmıştı.. Bıraktığım gibiydi..
Girer girmez sanki çıkışı olmayan bir sinema salonuna girmiş gibi hissettim kendimi.. Annemle-babamla-kardeşlerimle buradan çıktığım anlar gelmişti bir an gözümün önüne..
Ne kadar mutluyduk.. En erken kim çıkacak diye yarış yapardık merdivenlerden.. Hep ben çıkardım.. Hırslıydım.. Çakılıp kalmak istemiyordum bir yerde.. Bu sebeple ya gitmiştim buralardan.. İstediğim hayata kavuşmuştum,istediğim gibiydi herşey.. Kariyerimin en iyi dönemindeydim… hesapta olmayan şeyler yine iş başındaydı… hastalık! mutsuzluk…
2.kata geldim dedem aklıma geldi.. o zaten ben gitmeden ölmüştü.. yakın sayılırız dedim.. güldüm ve kapının önüne gelip abimden aldığım anahtar ile eve girmeye çalıştım.. zor olsada başardım… cesaret edemiyordum çünkü..
o koku,o sesler, o kişiler… hepsi sanki ordaydı… yolculuk olduğunu öğrenmiş olmalılar..hepsi burdaydı… başım dönmeye başlamıştı.. hastalık umrumda bile değildi . doktor sigara artık yok demişti.. ama günde hala 2 paket içiyordum.. ama bitmişti galiba paketim boştu.bunlar gözlerimin önünde canlanırken gözlerimi açtığımda kendimi o üçlü koltukta buldum..
Zamanı gelmişti.. Terlemem artmış,gözlerimin görme derecesi iyice azalmış.. Fonksiyonlarımı kaybediyordum… Aklıma geliyordu o eskiler gülüyordum.. Hemde en içtenliğimle..
Azrail gecikmiş olmalıydı.. Halbuki evimdeydim.. Doğduğum yerde… Bulmakta zorlanmamalıydı… Telefonum çalıyordu arayan arkadaşımdı… Laf salatası yapmak istemedim.. Yarın buluşalım,beni uyandır kahvaltı yaparız dedim..Öleceğimi o halde iken bile unutmuşum..Düzeltmek istemedim.. Ve bi an ölmeyeceğim galiba diye bir düşünce kafama girer girmez,onu görmüştüm….
Gelmişti… Yok öyle bir şey dercesine…