şuan tekrar büyük bir deprem oldu
yalnız yine ben hissettim
biraz ara vermişti; ama bak tekrar başladı
uzandım kalbimin üstüne yere
besmele çektim ”seni özledim” ile başlayan
zaten ara sıra yoklandığım oluyordu
çok derinde olmadı bu kez
çatırdadı adeta kalbimin kapakçıkları
büyük bir sarsıntıydı ve beynimde hissettim şiddetini
çatlayan yerlerinden kan doldu hücrelerime
kaç yıl sürdü bilmiyorum
kaç defa sarsıldım bilmiyorum
ufak sarsıntılar var hala; ama
inadına tahtının yıkılmasına izin
vermedim kalbimde.
beni almaya geliyor 112’ler
sirenlerini duyuyorum üzerime
yıkılanların arasından
ve
ben seni hatırlıyorum
eskisi gibi
eski günlerdeki gibi
ne hasta olasım var
ne de ayağa kalkıp iyileşesim…
tek bir sözüm var sadece:
hey, sesimi duyan var mı?
