Çıkmaz sokak nedir?
Boyundan büyük duvarlarla çevrili çiçek ve yemek kokuları girdabı...
Belki de attığın adımları tersine yürüdüğünde hafızanda kalan bir anı... Aşamadığın bir engel mi peki?
Hiç sanmıyorum... Kaldı ki varılacak noktaya uzanan başka bir yol varken...
Olsa olsa dakika kaybı olur çıkmaz sokaklar...
Peki sonunu göremediğin uzun yollarda kendini çıkmazda hissetmek niye?
Gitmen gereken bir ev varken ayaklarının geri geri gitmesi...
Yolu, evi bulamamaktan korkmak değil de... Bulmaktan korkmak.
Gittiğin evin çehresi belirdiğinde sevdiğin insanın çehresini pencerede görememenin hissettirdiği soğukluk...
Küçücük bir çocukken koşar adım gittiğin mavi gözlü ev sahibi...
Hayata gözlerini yumduğunda aynı yolu yürüyememek niye...
Onu son yolculuğuna uğurlayamama cesaretsizliği ya da...
Zayıflık mı? Vefasızlık mı? İçindeki çocuğun sıkı sıkı elini tutup gitme diye yalvarması mı?
Bu soruların cevabını bilmiyorum...
Fakat yıllar gerçeğin üstünü kapatacak kadar güçlü değil.
Ertelenmiş acılar yaşanmamış acılar olarak kalmıyor.
16 yaşımdayken son yolculuğuna uğurlamaya cesaret edemediğim anneannemi 26 yaşımda ziyaret ettiğimde anladım.
Dokunduğum adın soğukluğu bana öğretti ki; bir yolu yürünesi kılan size sarılmayı bekleyen kollarmış...