Durmadan aynı defter,ardından aynı kalem.
Parmaklarım arasında bir hüzün.
Söz gelimi değil sevgilim.
Yüzüm,yüz olmaktan çıkmış.
Ne şiirlerim satıyor,
Ne beni ölümden çeviriyorsun.
Bir çanta yetiyor düşünmeme.
Adını koyuyorum,adımın yanına.
Çehrende bir deniz,bir orman var oluyor.
Öylece gidersem,öylece bırakırsan ellerimi.
Öylece unutulursak,başkasına gülersen.
Şeytan alır,dokunur parmağıma.
Bir ölürsem,iki yaşar,üç ölürsem.
Tanrı affetmez.
Hiçlik kitaplarında geçmez,dönüşüm.
Şehir şehir gezerken düşüp,kalsam.
Çıkıp,inemesem.
Özlesem de duyamasan.
Tanrıyı affetmem.
Anne olamasan,babalığı bilemesem.
Çocuklarımız gülmese.
Sırtıma dokunup,döndürmesen beni.
Bilirsin seni affetmem.
Ne şiir kalır,ne şehir,ne şer.
Gitmezsin,gitmem.
Kalırsın öyle,sağında oturum.
Elini uzatırsan,kalkar gideriz.
Ne önünde yürürüm,ne arkanda.
Yüksek değildir binalar.
Hacivat hep ağlar,Karagözde ağlar.
Bende ağlarım,eminim sende ağlarsın.
Her insan,canı acımadan da ağlar.
Ölüm ağlatır,
Anne gibi,
Baba gibi,
Sağlık gibi,
Biliriz Tanrı ağlar.