Gül yaprakları döküldü birer birer saptan ayrılan her yaprak bir damla yaş alarak gidiyordu , bir damla
yaşa ne sığardı ki , ölümle yaşam arasındaki nefesi miydi acaba , terlemiş miydi ya da ? Yoksa
arkasında bıraktıklarına mı ağlıyordu o küçük yaprak … Kim bilir ?
Yapraklar birer birer akıp gitti … Gövde yalnız kalana kadar koptular tek tek . Bir iki degil onlarca
yaprak ve sap ayrildi birbirinden , o küçük damlalar birikti , yaprakları üstüne aldi . Gezeriz diye
düşünen yapraklar kendi nefeslerinde boğuldular “tek tek” . Su birikintisi yalnızlığa gömdü yaprakları .
Suyun üstünde boğulmaya yakın olanlardan biri son bir kez havaya baktı , bogulacagini bilse de bulutun güzelliğikarşısında gözyaşını tutamadı ölümünü hızlandırdı…
