Yalnizlik kokardi sehrin caddeleri. Tastan insanlari, yosun tutmustu dort bir yanlari .
Hicbiri tastan degildi baslarda. Onlari taslastiran bir tilsim buldular ve bir zaruriyetmiscesine bunu her caylak ruha ogrettiler.
Kutsal bilgilerini taparcasina ogrenenleri odullendirdiler, ogrenmeyenleriyse disladilar, katlettiler , oldurduler.
Kendileri gibi olan bir cogunu sozde insanlik icin bogazladilar, bogazladiklarina barbar dediler ve boylelikle kendileri cagdas oldular.
Sehirler kurdular dunyayi fethettiler ama acliklarini dizginliyemediler. En sonunda toplum yasayan , dusunen , canli bedenlerden milyarlarin yaninda yasamini surduren yalniz, hastalikli varliklar topluluguna donusturuldu.
Sira ruhlarina gelmisti. Mutluluk diye bir olgu olusturuldu cansiz zihinlerde, sanki hayatin olmazsa olmaziymis gibi kazidilar aciz belleklere. Mutlu koleler yarattilar tastan bedenlerde.
Tutsakligi asilarken topluma bir yandanda iste ozgurlugu boyle katlettiler. Sonun baslangicina kadar sure gelecek bir duzen olusturdular.
