Hayat içerisinde karşılaştığınız insanlarla tanış , arkadaş veya dost olabilirsiniz.
Ama asıl önemli olan nasıl bitirdiğinizdir…Onları nasıl bıraktığınız , nasıl bırakıldığınızdır.
Enkaz oluyoruz , enkaz bırakıyoruz , enkazlar devralıp , enkazlar devrediyoruz.
Tüketim toplumu olduk iyice. Herşeyi sonuna kadar harcıyoruz zamanı , hayatı , parayı , sevgiyi , nefreti maddi manevi herşeyi harcıyoruz. Ama öyle böyle değil sonuna kadar tüketene kadar harcıyoruz. Bir an bir durup etrafınıza bakın sadece bir saniye tükenmiş insanlar, aile bireyleri , arkadaşlar , dostlar , sevgililer göreceksiniz.Biz de öleyiz tükendik bizide başkası tüketti , biz de boş durmadık başkalarını tükettik , hayatla bağlantısını kestik.Dikkatli olalım artık bizim de bırakıp tükettiğimiz bir enkaz başkası tarafından enkaz olarak bulunmasın en azından.Dünyanın en pis yerlerinde Tuvaletlerde bile yazar ” BULDUĞUN GİBİ BIRAK” illa bir enkaz bulduysak onunla tanıştıysak daha da tüketmeyelim biz hiç olmazsa biraz can verip moral verip öle bırakalım bırakacaksak bile. Dedim ya enkaz oluyoruz , enkaz bırakıyoruz , enkazlar devralıp , enkazlar devrediyoruz. Enkaz dostlar buluyoruz kazıklanmış satılmış , enkaz sevgililerle tanışıyoruz aldatılmış aklının ruhunun bir kısmı hala eskilerde bir yerlerde kalan sevgililer , enkaz aile bireyleri buluyoruz kalpleri kırık. ama hep bunlarla karşılaştığımız için huy olmuş üstümüzde artık bizde insanları tüketiyoruz.Biz de tükendik çünkü.
Sonuç çözüm mü ? sosyal medyadan , çok sevdiğiniz cep telefonlarınızdan uzaklaşın bir süre sakin ve yalnız kalın içinizi dinleyin eğer siz bir insana umut olabilirseniz bir enkazı en azından bir parça düzeltebilirseniz sizinde düzeldiğinizi göreceksiniz en azından siz bir sonra ki kişiye enkaz devretmemiş olursunuz.