Bir neden aramadan sevmek istiyordu insan.Belki bu,içime yürüyüşüm olacaktı;kuralları, eşyaları, caddeleri her şeyi bir kenara bırakıp…
Sen gibi ben gibi sevelim diyordum.Ne kadar başardık bunu? Belki de hiç… Ne sen olduğun gibi sevebildin ne de ben kuralları, duvarları yıkıp sevebildim.Bir kaosun içinde bir şeyler arayıp durduk.Uzun uzun yollar gidildi,manalı manasız cümleler kuruldu.Belki de aramaktandı bunlar;uzun cümlelerde boğulduk.Kayboluşumuzun nedeni oldu. Belki de sükut yeterliydi.
Şu an bir yitimin enkazı altındayız.Kaybın bilgisiyle derin yaralar oluştu.Beklentiler,belkiler,karalanası sayfalar…