Küçük bir çocuktum eskiden,aklımda türlü türlü oyunlar,cebimde kemik misketlerim vardı,pek de oynayamazdım ya evin önü biraz dardı,üstelik annem,”eşelenme oralarda” diye mütemadiyen kızardı,o yaşlarda benim için aşk,yalnız oynayabildiğim her oyun,birde ekmek arası patates kızartmasıydı,sade ve küçük bir evimiz,sonra dışarıya çıktığımda sırtımı dayadığım dağlar vardı,ince belli deremiz köyün ortasından denize akardı,birde Babam’ın bana portakallı gazoz ısmarladığı köy kahvehanesi vardı,orası benim için çok manidardı;
Küçük bir çocuktum o vakitler,pek de yaratıcı değildim belki,belki de en iyi fikrim,oyuncak arabam yanımda olmadığında,onun yerine lastik ayakkabılarımı koyup oynamaktı,elimdeki incecik bir sopa ile sağına soluna vurduğum çalılar,en çetin düşmanlarımdı,ve aklımda o hep olmayan bisikletim vardı;sonra bir de akşamları çok severdim ben,akşam gece demekti,gece uyku,uyku ise rüyalar,önce uyku duası,sonra en güzeli,küçücük aklımla, kocaman hayallerimi katık ettiğim rüyalardı…