Bir vardı, bir yoktu, Evveldi zaman…
Bir şiirle başladı her şey.
İçinde İstanbul vardı.
Önce o, sonra ben, bittik…
Bir periydim ben, iyileştirdim, iyi geldim.
Sevgiydim ben, sevdim, çok sevildim.
Mutluydu masal, biz mutluyduk.
Karıştırdı birbirine tatlıyı zehiri
O mu kaptırdı kendini böyle derin?
Yoksa hep onda mıydı zaten bir yeri?
Eflatun bir akşam üzeri
Kapandı kapılar girilmez içeri
Derd-i devran haldeyiz şimdi
Aralığın sonu, ayrılığın başıydı.
Bir şiirdi aslında olan, her şeyi değiştirdi.
Bir peri vardı, hayal gibi… Belki de gerçekti
Kim bilir belki hayatının şiiriydi
Sonu ayrılıktı ama başı güzeldi
Hiç görmeden hissettiğim Beylerbeyi
Bir kaçış ve kovalamaca sonra
Şiir belki de benim içindi
Ne varsa söylemediği belki ta başında söyledi
Aslında bana değil, ilhamına güvendi
Ben belki de bir dublördüm, ya da bir denk geliş
Yine de basit mi bu kadar bir hayatın değeri
Bu kadar acıya ve bekleyişe değmezdi
Oysa dedim ona başında sanki hissetmiş gibi…
Olan oldu dönülmez artık geri
Eflatun bir akşam üzeri kapandı kapılar
Dönülmez artık geri…
