Mutluluk çalıyorum şu ara,başkalarının mutluluklarının üstüne konuyorum bi nevi . Onların mutlu anlarını alıp sahipleniyorum sanki ben yaşamışım gibi hayal edip ben de mutlu oluyorum ama bu yaptiğimla onların mutluluğu azalmıyor ama benimki çoğalıyor yani benimki tek taraflı bir hırsızlık. Bunu yapmayı çok ama çok küçükken öğrenmiştim sana ait bir mutluluğun yoksa ve başkalarının mutluluklarına asla sahip olamayacağımi öğrendikten sonra hayal kurmanın derinliklerini keşfederken öğrendim bu tek taraflı hırsızlığı.
İyi de yaptım aslında çünkü her şeyin bir bedeli olduğu gibi mutluluğun da bir bedeli var .Diğer insanlar ödemek zorunda bu bedeli ama ben değilim sessizce çaldığım mutlulukların bedeli yok. Hayatımda bedavaya aldığım tek şey herhalde. Bu yüzden mi böyle güzel acaba? Aynı zamanda bu kadar acı verici ve korkutucu . Bir gün hiç dönmek istemeyeceğim bu hayal aleminden o mutluluk benimmiş zannedicem işte o zaman her şeyin sonu gelicek, benim , zamanın ,dünyanın, uzayın her şey ölecek ve sonra ben gece açan çiçekler gibi açacağım çiçeklerimi gece hiç bitmeyecek ben bir daha hiç ölmeyeceğim.