Bekledim .Bugün de gelmedin? Ocaktaki çay yine acıdı , defterdeki kelimelerin boynu yine bükük. Ben yine yalnızım . Sahi niye gelmedin? İlla bu kelimeler yüreğimde demlenip şiir mi olmak zorunda ?
Tamam , aslında tüm mesele gidişindi. Gelişini beklemek bahanesiydi yalnızlığın.. Günler geçer defterler dolar bize yine yalnızlık düşer , ağzımızda beklemenin o kekremsi tadı.
Mesele bitişi miydi yoksa geri dönüşü müydü? Bittiyse eğer geri dönüşü mümkün müydü? Anlam veremediğimiz bir bitişin geri dönüşünü anlamlandırmak sana da bana da yakışmazdı. Ne oldu bize bilemiyorum ; ama iyi şeylerin olmadığı kesin. En iyisi sen gelmeyiş sebebinle kal , biz ne sevgili ne aşık olalım geçmişimizdeki gibi. Ve kabul edelim rastlantıydık işte, ondan öteye de gidemeyişimizle kalalım.
Bırak çay acısın ,kelimeler şiirle demlensin ; sen gelme, gelme ki yazacak bir şeyler kalsın bana da.