Bazıları gölgede kalır hep.itilmişlerdir karanlığa sevdiklerinin elleriyle.Yürüseler de koşşalar da gölgesi hep önüne düşer.Biz,öyleyiz.
Geceyi boğan düşüncelerimiz,kafanı yastığa koyduğunda tavanda beliren yüzler,duvarlardaki silüetler,perdeye vuran gölgeler ve geçmişteki hayal kırıklıklarından kalan buruklukla geleceği düşlerken uyuyakalmak..
Derinlerde gerçekleşen pek çok kasırga,yakıp yıkan,kırıp geçen.hüzün kusuyor hayat ve ciğerlerime dolan acı hava,ekşitiyor yüzümü.Zamanla unutulur denen birçok hatıra,eski bir tanıdık gibi çıkınca karşıma daha da katlanmıyor mu acılar?
Yaşlanmış hissederek daha çok gençken,ölüme yaklaşıyorsun daha yıllar varken yaşanacak.Kaybetmeyi öğrendin,sevdiklerin yanıbaşından ayrılırken.Kazanmak da pek mühim değil artık,kaybettiklerini beklerken.