Grinko yaktı sigarasını,
Geçti piyanosunun başına
Kapattı gözlerini burnunda kavun kokusu
-Geçmişi bir türlü rahat bırakmıyor
Piyanonun arkasında bir kadın belirdi ansızın
Bir başına valse koyuldu
Grinko tanıdı onu;
-Burnunun ucunda bir türlü yıllanmayan kavun kokusu
Grinko onu burada istemedi,
Sertleşti melodileri, geçmek bilmez kavun kokusu
Parmakları hızlıca her bir tuşa değdi
-Kirpikleri titredi, onu yeniden göremezdi
Olup biteni nasıl unutur Grinko?
Grinko’nun nice duygusundan sorumlu kadın,
Gelişinden bu yana kavun kokusu
Eskimeden, her gün yenileyerek ruhunu
Baharı getirdi notalarına
Çiçekler ile süsledi Grinko piyanosunu
Güneşi, dinmeyen gökyüzünü çağırdı
Kavun kokusu ile donattı ruhunda her bir köşeyi
Çiçekler asla solmayacak, koku hep saklı kalacaktı
Vals melodileri yükselirken kırmızı ve mor, olanlara şahitti
Grinko gözleri kapalı, kadına yanaştı
Kadının yanaklarında dinmeyen kavun kokusu
Notaların duygusuzca sıralanışını yalnızca kadın gördü
Kadın son valse kalmadan ayrıldı
Yalnız, karanlık bir sonbahar aldı yerini
Grinko müziği susturdu ve yere yatıp ağladı
Acımasızca uzaklaştı kavun kokusu, lakin birazı hep burnunda kaldı
Duyduğunuz her melodinin ruhunuzu dinlendirmesi, hayal kurmayı alışkanlık haline getirmeyi sağlaması dileği ile, acılar ile beslenip güçlenen kalbiniz artık güzellikler ile dolsun.
