Kötü bir olay yaşadığımızda neden yelkenleri suya indiriyoruz buna bir türlü anlam veremiyorum. Aslında hep bu yüzden kaybediyoruz. Yaşadığımız acılara o kadar çok takılıyoruz ki sahip olduğumuz güzellikleri bir türlü göremiyoruz. Başımızı sokacak bir evimiz olduğu için bile mutlu olmalıyız. Dertlerimiz dinleyen can dostlarımız olduğu için, sevdiğimiz insanlar yanımızda olduğu için, her gün işe veya okula gidip gelebildiğimiz için, yürüyebildiğimiz için…
Daha bunlar gibi birçok sebep sıralayabilirim. Ama en başta yaşadığımız için bile mutlu olabiliriz. Çünkü eğer nefes alıyorsak hala hayatımızda bir şeyleri değiştirebiliriz…