Güzeldir iki kişi olmak, güven duymaktır çok uzağında olsa bile, daha dün konuşmuş gibi konuşabilmek, paylaşabilmek, anlatabilmektir, yıllarca görüşemesen de…
Arada saçmalamak ister insan ya da nazını geçirmek. İçi boğulur, anlatmak ister, olmadık şeye sevinir söylemek ister. Yeni duyduğu şarkıyı onunla da söylemek ister. Ne çok ihtiyaç duyulur varlığına canından birine.
Yıllarının en güzel, en hareketli, en pembe hatta en bunalım dönemlerini onunla geçirmiş olmak… Var mı seni daha iyi tanıyabilecek? Yüzünde ufak bir hareketten nasıl olduğunu anlayabilecek. ”Nasılsın?” diye sormaz anlar yüzünden, sesinden…
Kavga edersin, bağırırsın, küsersin belki de ama sadece küsersin. Ta ki ” Sana ihtiyacım var’. diyene kadar… Küseriz, kızarız hatta kırılırız belki ufaktan ama kopmayız.
Yaşantımızda bazen alır birilerini onun yerine koymaya kalkarız, onun gibi olsun canımızdan olsun diye çabalarız ama nafile… Hayal kırıklığıdır hep sonu. Ne yaparsak yapalım, kendimizden ne kadar ödün verirsek verelim, hiç kimse o can kadar olamayacaktır.
Güzeldir iki kişi olmak. Bazen üç belki de dört… Rakam önemli mi adı KARDEŞ olduktan sonra?
