Now, think what i say. Kendini yeşillikler arasında bir yerde hayal et. Bir taraftan kuşların cıvıltısı, bir taraftanda selaleden gelen su sakirtisi, bir taraftanda atesten gelen sicaklik. Bir elinde icecegin ,ben kahve olarak dusundum, manzaranin tadini cikariyorsun. Arkanda da cok tatli tek katli bir tahtadan ev var. Hava o kadar guzelki butun civiltilari kendi icinde hissediyorsun. Birden hayatini adadigin kisi geliyor arkandan sana eslik ediyor. Onun elinde de icecek, seninle birlikte hayal kurmaya devam ediyor. Konuşmuyorsun, konuşmuyor. Sadece bakisiyorsunuz ama o sana yetiyor onu anlamak icin. Onun da seni anladigini biliyorsun. Elindeki icecek bitmis, atesin sicakligi seni mayistirmis. Iceceginin bittigini fark etmiyorsun bile cunku gozlerine kitlenmissin karsisindakinin. Denizi goremiyorsun ama karşındakinin gozlerini adeta bir okyanus gibi goruyorsun.
Iceri cagiriyor seni. İcerde soba yaniyor, üstünde biraz kestane ve havaya guzel koku vermesi icin portakal kabuklari. Hersey senin icin hazirlanmis. Sen ve hayalindeki kisi.
Yemegi yedikten sonra disariya ormani turlamaya cikiyorsunuz. Yaninda sevdigin var yuruyorsun. Suan sadece onu dusunebiliyorsun. Aklina baska hicbir sey gelmiyor. Yaninda oldugu halde onu dusunuyorsun.
Sonra birden kendine geliyorsun. Ne etrafin yesillik ne de sevdigin yaninda, her tarafinda bir agri. Etrafinda onlarca tanımadığın insan, belkide hayatinda ilk defa gordugun kisiler. Hepsi de bir yere yetismeye calisiyor. Aceleleri ne ki ne var yani bu kadar acele edecek. Sanki bir dakika gec gitsen ne olacak. Bazen dusunuyorum bu dunyadaki cabalarimiziz hepsi bosa. Ne yaparsak yapalim tekrar basa sariyoruz. Ayni kaseti tekrar ve tekrar dinlemek gibi. Beden buyuyor, davranislar degisiyor, belki de karakterlerimiz de degisiyor… Hobilerin, fobilerin daha bircok sayilabilecek seyler… Ama birtek sey degismiyor ona olan sevgin. Her ne zaman onun fotoğrafına baksan tekrardan asik oluyorsun ona. Her defasinda biraz daha fazla. Tam unuttum derken aklina geliyor “bir defa baksam ne olur ki” diyorsun, bakiyorsun tekrar basa… Hayatta boyle degilmi? Bugun ne yapiyorsan yarinda onu yapmıyor muaun adeta? Yoksa bana mi bu kadar basit geliyor hayat? Bir ben mi takmiyorum bu hayati bu kadar? Takmayinca kafam daha da rahat oluyor aslinda ondan dolayi bu siralar vurdum duymazim. Neyse sanirim bu mektubu sana okutamicam bir zaman sonra silerim. Ne zaman sakladim ki boyle yazdigim yazilari. Haydi kal saglicakla. Bir dahaki mektupta gorusmek uzere…