Aklımda dönüp dolaşan sokak kedisi, cilveyle sürünüyor düşlerime
Yanan sobanın kestane kokusuna uzanıyor boylu boyunca
Tembelleşiyor sözlerim, kıvrılıyor dilimin altına
Sonra sessizlik hakim oluyor
Çatırdayan sobanın olduğu oda huzur dolu.
Akıyor birşeyler gözlerimin yanından
Son hızla giden bir arabanın penceresinden bakar gibiyim hayata
Sadece biraz ağaç, biraz insan, renkli arabalar çarpıyor bir an
Sonra yine o kayıp giden asfaltlar
Her sabah hayatlarımız akıyor musluklardan
Yüzümüze çarpıyoruz ayılmak için
Çarpmanın etkisiyle kendimizden geçiyoruz.
Hayat diyoruz; …
Herkes birbirine bakıyor o üç nokta aramızdaki mesafe oluyor
Üç nokta bir hamlede atlanabilecekmiş gibi duruyor
Belki sırf o kadar kolay durduğu için umursamıyoruz
Belki de hala çarpmanın etkisinde iç kanama geçiriyoruz
Ölmek üzereyiz burnumuzdan içimiz akıyor toprağa
Buharlaşıyor, bulutlara yüklenip geri dönüyor
Güneş doğuyor batıyor falan …
1 comment
Her şey çok güzel .yalnız o sondaki “falan” biraz şiire yakışmamış gibi geldi bana 🙂