Ben aslında ne bloglardan ne de bu gibi ortamlarda anlarım ama hayatta bazı anlar vardır ne dostlarınız yetebilir size ne de kendi kendinize yaptığınız sohbetlerden bir şey geçer hayatın soğuk bıraktığı ellerinize. Artık düşünmekten zihnimin yollarında kayboldum.Hayatı hiçbir zaman toz pembe sanmamıştım ama bu kadar cansız renkler… Zamanla benim de renklerimi solduruyor.Sanırım bu da benim kendi renklerime sahip çıkmak için başvurduğum bir yol.Belki de hayatta ilk defa renklerimi tutarsızca savurucam etrafa ama sorun değil.Böyle olmazsa zaten kendi kendilerine içimde kayıp olacaklar.Sanırım burası da benim zihnim gibi.Bir çok ses var ama kimisi bastırılıyor kimisi de her şeye rağmen avaz avaz bağırıyor. Umarım tutarsız sesimle kimsenin kafasını ağrıtmamışımdır.Huzursuzlandığım zaman görüşürüz.
