Hissettiklerimi size asla tam anlamıyla anlatamam çünkü içimde fırtınalar kopuyor, kalbim yanıyor alevler içerisinde ve ben uzaktan elim kolum bağlı bu yangın yerini izliyorum. İçimde bir sonbahar çaresizliği nefes alışverişimi etkiliyor. Bir boşluk ki bu asla doldurulamayacak, üstü kapanacak, görünürde kaybolacak ama orada o boşluğun hala duruyor oluşu geceleri uykumdan sıçrayarak uyanmama sebep olacak. İçimde bir sensizlik, bıçak etkisi görüyor. Kalbim artık yorulmak ve kendini bu bedenden kurtarmak ister gibi atıyor. Hava güneşli ama yüreğim üşüyor. Bitmiyor, gitmiyor, geçmiyor. İçimde bir çocuk ölüyor.
