Düşlediğim her şeyin sorumlusu benim. Gerçekleşmeleri ya da gerçekleşmemeleri. Hepsi benimle yaşıyor ,ihtimalleri dahi. Uyurken bile bırakmıyorlar beni ve de aciz hissettirdiğim ruhumu. İhtimaller, yaşanma ihtimalleri ve toz olup uçma ihtimalleri. Hepsi yanı başımda benimle birlikte uyuyor. Aynı rüyaları yaşıyoruz. Sadece her birimiz farklı kulvarlardayız. Çok dağılsak dahi ellerimiz bağlı. Çevrene bak kaldır o başını. Her şey senin etrafında. Aklında kurduğun o sahte bahçenin her bir köşesi dolu. İstemediğin kadar. Bir tarafı karanlık huysuz çizgilerle kaplı diğer taraf ise neden bu kadar aydınlık diye düşündüğün kadar açık ve korkutucu. Renkli olmasını isterdin sadece, çünkü açıklık, ferahlık bunlar korkutan şeylerdir insanı. Ne de olsa gerçeklik. Nedir şu yanı başından kaçındığımız gerçeklik? Hepsi sensin. Senin. Ellerindekiyle aklındakileri barıştır. Çünkü hepsi aynı başlıkta toplanmış. İhtimaller bilakis. Her şey ama her şey senin içinde seninle yaşıyor. Kabullendiğin ,korktuğun, sabırsızlandığın, hepsi sensin . senin.
