Hoş geldin sevgilim. Ben de bu bahar şehrime nereden geldi diyordum. Meğer gelen senmişsin. Seni unutmak adına bütün zaferlerimi kaybettim. Yenik kalbimin, köprülere sarılmaz umudundayım. Bana gelmediğini adım gibi biliyorum, sen hiçbir zaman bana gelmedin ki zaten… Gelmesen de bekledim ben hep. Hoş gelmişsin sevdiğim; eğer yolun düşerse yalnızlık sokağıma; bir uğra derim. Baharı bir de gözlerinde görmek isterim. Bu kadar sevmemeliydim, biliyorum. Bir misafirsin sandım, aşka kucak açıp alnımdan öpüp gideceksin ve bitecek bu aşk rüzgarı sandım. Meğer sen kalbime ömürlük gelmişsin. Gelsen bile sevmeler diyarı içine almış seni; benden almış…
Bir kez sarılsaydım. Gözlerimde kıyameti görürdün belki, ama bahara ermem için bir kez sarılsaydım sadece. Çırpınışlarımı duydun mu yoksa? Hissettin mi seni çağırdığımı? Yoksa bir başkasına mı geldin? Söyle, lütfen söyle…
Ben sende kimsesiz baharlarımın hepsini eskittim, sırf sana kavuşmak, sırf sana ermek, sırf sana gelmek için… Olmadı. Olamadı…
Seni çok özlüyorum. Seni özlüyorum… Özlemlerim hapishanem, bekleyişlerim müebbetim, sen sonsuz celladımsın. Kapı aralığından bakar gibi hayata, öylece sadece izler gibi baksan da bana; ben senden başkasını kalbimde görmüyorum. Hoş geldin sevgilim…
Belki bir sahil kenarında karşılaşırız, ben sensizliğin elinden tutuyor olurum; sırf gözlerinde saklı olan baharı görebilmek ümidiyle sensizliğime bile sırt çeviririm. Gitme! Geldiysen bir daha sakın gitme.
Hoş geldin sancılı günlerimin varisi… Hoş geldin. Belki de aynı yolda yürümüşlüğümüz olmuştur, belki de Üsküdar’ın güneşini severken ben; sen bir başkasının yağmurunda Üsküdar’a uğramışsındır. Belki de hastane koridorlarında yalnızlığım üstümü örterken sen gelip uzaktan bizi seyretmişsindir.
Kim bilir; belki… Sana kavuşmak umuduyla kendime hep geç kaldım ben. Belki de ben gözyaşlarımla hep sensizliği sulamışımdır; ve bu yüzden gelmemişsindir… Geldim, buradayım desen yıllarca nefret ettiğim şehrime gökkuşağı gelecek gibi. Kokunun baharı mı esti yoksa sensizliğe?
Sırf bu yüzden mi bu kadar çok canım yanıyor yine… Geç, artık çok geç… Kendime geç kalışım gibi bizli yollarda sana kavuşmak da geç… Kalbimdeki öksüzlüğüm; yetimliğim, aşkımızı sulayacak bir toprağa bile sahip olamadık. Kavuşmaz hadiselerimin iyi uykular sevgilim cümlesinde bitiriyorum kendimi; sana uyuyorum, yarın sabah yeniden sensizliğe uyanmak için…
Dilara AKSOY
