…
Ben yağmurlu günlerde senin sokağından geçen o şemsiyeli adam olurdum.
Islak kaldırımlarda oturup, uçuk hayaller kurardım başrolunü senin oynadığın.
Sen pencereye çıkmazdın hiç.
Ben kuş olurdum öğlen vakitleri.
Gelir konardım çiçeklerini dökmüş saksılara
Sen açmazdın pencereni…
Bir kez olsun derdim,
bir kez olsun gülümsese bari…
Ve zaman hep bir sarkacın ucunda asılı kalırdı..
Bektaş Şenel
