‘’Düşünüyorum da insanlar kalbi durduğunda mı, duyguları köreldiğinde mi ölür? Etrafına, hayata hatta kendisine bile madde yönünden bakan insan nefes alıp verse de, kalbi atsa da ne anlar ki yaşam denilen rüyadan? Evet, yaşam bir rüyadır, o yüzden maddeyi pek kale almamak lazım. Sevgi, dostluk kardeşlik, huzur gibi çoğu insanın unuttuğu; çoğunun da onlara koşarken aslında uzaklaştığı mukaddes değerlere dayanmak gerekir. Hayat: vaktinin ne zaman dolacağı belli olmayan hapishanedir. Bu yüzden her an gerçek yaşama dönebiliriz ve giderken bizden sonra kalıp esarete devam edeceklere kötü davranmayalım zaten, çok kötü durumdalar’’. Dedi öğretmen son olarak.
Yağız’ın gözünde iki damla yaş…