Geç kaldıysa gönül limanına kalbin
Köprüleri yıktığındandır.
Ağlıyorsa bir çocuk kalabalığın ortasında
Denizi kuruduğundandır
Yolları dikenli tellerle sardıysan,
Kimse içten ve mavi değilse,
Bir de yalnızlığın soğuk nefesi varsa
Başını koyduğun omuzlar gölgesinde
Bahçelerde kaşları çatık eli silahlı dolaştığındandır.
