Heryer zifiri siyah, maviye dair zerre birşeyin olmadığı bir sabah.
Kacamadigim gerceklerin siyahi olsa gerek. Senden ve sensiz yasanacak her bir gunun siyahi bu icimdeki siyahlik. Çaresiz bakışlarının en siktiri boktan sebebi olmaya aday kişiligiyle yuzyuzeydim bu sabah. O konustu ben sustum, ben konustum o kaçtı gitti bilmedigi butun yerlere. Kaciyor bazen dimi insan nereye kactigini bilmeden. Sonra bilmedigi bir sona variyor. Nereye, kime, neden haykiracagini kestiremeden susuyor ve kaciyor butun kişi ve kisiliklerden. Sonraki güne nasil uyanacagini dusunerek simsiyah bir sigara sardi tüm nefretlerinden. Icindeki ateş üşüyor, titriyordu karşimda. ve gitti sonra. O gitti anilari kaldi, o gitti bakislari kaldi, o gitti kahkalari kaldi. Ve o gitti heryer karanlik oldu. En kötüsü de ne biliyor musun ?
O gitti ben bittim, hersey bitti..
Bu kez gunun henüz aydinlanmamis kesimlerinden sesleniyorum sana arkadaş. Manasi olmayan bir günden, papatyalarin soldugu, senin hic olmadigin bir günden bahsediyorum. Sen tahmin et artik.
Artik gunun mavi isiklarinin bir daha hic olmayacagi lanet bir gün. Yapma arkadaş!
Bir insan tanı gülüşü cennet, ağlamasi kiyamet.
Bir kadin tani varligi sonsuz neşe, yokluğu hep hüsran.
Bir melek tani varligi sonsuz güven, yoklugu sadece korku.
Ama sakın ola bir şair tanima arkadaş !
Bir sairin en kötü şiiri olma arkadaş !