Her köşesine sinmişsin,
yalın ayak bastığın yerlerde ayak izlerin.
bu evle nasıl başa çıkarım,
zihnimi rüyalara nasıl kapatırım,
kaç kişiye daha seni kusarım..
hiçbir şeyi bilmiyorum artık,
hiçbir konuda da fikrim yok.
etrafımda olup bitenlere gülerken,
ucundan tuttuğum her şey kendimle birlikte eriyor.
damarlarımda bir sızı,
göz kapaklarımı terleten bir acı.
avunmak da zor kaybederken,
severken.
sen de anlayacaksın;
üstünden çok zaman geçen rüyaları
irkilerek hatırlayınca bir taşa bakar gibi.
asılı kalırken kirpiklerine gözyaşların,
birinin gözlerine bakıp kendi yansımanda anlam bulamamak gibi.
sen de anlayacaksın kaybederken,
severken.
