Kendimi buldum ve öldürdüm. Bütün hıncımı aldım dünyadan. Bu beden bana yabancı. Tanrı bir yanlışlık yapmış olmalı. Nefret ettiğim, sevdiğim ne varsa bu dünyada. Hepsi uzak bana. Kendimi buldum ve kendimi öldürdüm. Artık gerçekte benim hayalde. Siyahta benim, beyazda. Yaşayan da benim, ölü olanda. Bu mahzende sıkışıp kalmak yerine ruhumu ışıklara teslim ettim. Suçlu ben miyim ? Bunu ben istemedim. Çığlıklarım duvarlarda yankılanırken kimse duymadı beni, kimse görmedi. Herkes kör ve sağır kesildi birden. Bende durdum. Kulak kabarttım. İçimdeki hırsı, öfkeyi duydum. Evet evet duydum onları. Kalbimin nasıl bir nefretle yandığını hissettim. Ve bende parçalandım. Işıklara bölündüm. Sonsuzluğa karıştım. Beynim patladı ışık hüzmeleriyle. Ve ben kendi benliğimle,karanlığı aydınlattım.