Gelmeyecek bir gideni beklemek yorar insanı. Her gece onu ümit edip, onsuz uyanmak sabahlara; koyar seven adama.
Yoruldum. Yaşamaktan, yaşatmaktan yoruldum. Kaldıramayacağım bu yükün altında ezilmekten, yalancı gülümsemekten, unutmuş gibi yapmaktan yoruldum. Aptalı oynamaktan, bu role vakıf olmaktan yoruldum.
Her güne seni ağlayarak uğurlamaktan, her sabaha dünden kalma yaşlarla kalkmaktan yoruldum sevdiğim. Bağıramamaktan, yanına gelememekten, seni umutsuzca beklemekten yoruldum. Yaşlarımı satırlara işlemekten, ıslanmış kağıtlara yazı yazmaya çalışmaktan yoruldum.
Kimse beni zorlamadı böyle yaşayayım diye. Haklısın. Sen beni buna mahkum ettin. Vicdanın rahat rahat gezsin özgürlüğünle. Ben sana ne kadar tutsaksam, sen o kadar aşıksın nasılsa özgürlüğüne.
Bir gün gökyüzü kadar sınırsız olan özgürlüğünden bir yıldız kayacak. Acil ölümler duasıyla yattığım uykulardan bir gün uyanamayacağım. Sen mi? Gurur duy kendinle. Bütün seviyormuş gibi yapanlara anlat. Marifetini sağır sultana kadar fermanla.
Ben mi? Bir gün anlayacaksın beni. O günü görmeye yetecek mi gücüm bilmiyorum. Gece cinnetlerimi alıp intiharın kıyılarından, ölüme yolcu olarak çıktığım bu yolu bitireceğim. Sen beni geçmişine öyle gömüp gittin ya hani; ben seni sonsuza dek toprağa; ölümüme gömeceğim. Kendinle gurur duy…