Korku. Her insanın ayağına takılı pranga mıdır yoksa mantık çerçevesinde düşünme ile gelişen felaket senaryoları mıdır? Söylenene göre zeki insan daha fazla korkar. Bence bu bakış açılarının en mantıksızıdır çünkü her insanın kendi büyüklüğünde korkuları vardır çünkü korku olmadan atılan adımlar insan gözünde daha değersizdir çünkü korkuya karşı atılmış her adım cesaret gerektirir. Öyle kof cesaretlerin getirisi yaparım ederim keserimlerden de değil derin nefes almayı gerektiren cesaretlerden gerektirir. Korktuğun bir adımı atmak her daim daha zordur.
O adımın ardından gelen ise iki yoldur.
Biri yoğun pişmanlık diğeri ise muntazam bir rahatlama.
Geçen günlerde onu fark ettim. Cesaretle atılan adım sonrası gelen pişmanlık ve rahatlama aslında iç içe. “Hiç gerek yoktu” cümlesinin altında aslında “çıkan sonuçtan memnun değilim ama iyi ki yaptım” gizli. İnsanın bunu kendine itiraf edemiyor oluşu aslında sonucu yadsımanın daha kolay oluşundan kaynaklanıyor. Sonuç çıktısı kötüyse yadsınması daha kolaydır. Gözardı edersin biter. Bu yadsıma ile beraber keşkeler doğar.
Fakat eğer sonuç çıktısı o adım atılırken hayal edilenleri kıyısından bile olsa yakalıyorsa pişmanlık puf olur gider. Keşke ile başlayan cümleler lügattan kalkar. Yadısımaya gerek kalmaz çünkü korkulan başa gelememiştir.
Kendime döndüğüm zaman gördüğüm ise tam şu an da bile korkuyor oluşum.
Korkularım başka insanların ne düşünebileceğine dair senaryolar da toplanıyor çünkü ben kendimi açmaktan korkuyorum. İnsanlara tanıttığım ve iç benliğim aynı değil. Olmasını da beklemiyorum saflık olur hepimiz maskelerimizle gezmiyor muyuz? Bunun yanında nabza göre şerbet vermek istemiyorum. Maskemin arkasında kaybolmak, karşımdakinin tepkilerine bağlı yaşamak istemiyorum. Her ne kadar göz ardı edemediğim bana öğretilen korkularım olsa da iyi ki yaptım dediklerimi daha fazla tutmaya çalışıyorum çünkü ben keşkelere inanmak istemiyorum. Çünkü o keşke diyeceklerim aslında beni ben haline getiriyor.
Korkuların üstesinden her insan bir şekilde gelmeye çalışıyor. Önemli olanın ardından gelen yol ayrımında hangi yolu seçtiğin olduğunu düşünenlerdenim. Pişmanlık mı yoksa rahatlama mı? Umarım her zaman cesaretim sebebiyle kendimle gurur duyabilirim. Umarım sizin de keşkeleriniz “iyi ki” dediklerinizden az olur. Her keşkenizin altında iyi ki yaptımı aramayı unutmayın. Bir yerde mutlaka gizlidir. Bulamıyorsanız kendinize dönün bakın. Keşke diye adlandırdıklarınız sizi siz yapmış olabilir.
Cesaretiniz bol olsun.