Ankaranin sakin bir ilkbahariydi. Sakin dedigime bakmayin oyle kistan cikma ayazin sabahlari hala icine isleyen yanildi. Güneşli yerler sicak golgeler soguktu.Ama nisan bahardan sayilirdi. Cemreler coktan dusmustu. Kayisilar bademler cicek acmaya koyulmustu. Herkes yine ayni kosusturmasinda yine ayni hengamede yasaniyordu hayati. Kizilaydan geciyordu cogu noktalar. Bir yerin merkezinin aynasiydi belkide metrodaki duraklar. Gunde yuzlerce belkide binlerce insanin gectigi gecmekten yoruldugu o duraklar. Bir sessizlik vardi bende uzun suredir. Nedenini bir benim bilip herkesten sakladigim.Yoktu belliki sensizliğin bir adı. Aslında adında çok sey sakliydi. Hasretin adida sendin vuslatin adida. Ozlemenin bir çiğ tanesinin icilen aci kahvenin dolduralan kadehin. Anlamin büyüktü. Ve sen bilmiyordun bu anlamlarin bende ne hissettirdigini. Aylardan nisandi elbet yağmurlu olacakti. Lâkin gozlerimde bulutları taşıyordum. Her an saganaga tutuluyordu. Ansizin bastirmiyordu tabiki. Bakıyordum etrafa olup bitene dogana ölene ve yoktun. Nasıl bir yokluktu ki bu bendeki. Zor olan unutmak derler ya. Bence zor olan hayatını birini almak. Basit bir selamin başına ne işler açacağını düşünmüyor insan. Şimdi selami sabahi kestim herkesle. Göz göze gelmiyorum kimseyle. Bakislarim korkak eski bir suçlu gibi cezasını ceksede sicilini temizleyemez. Tanimasin beni kimse aşina selamlar tebessumler gereksiz işte. Cekmemis miydim yeterince cezamı. Payıma düşün sensizlik yetmemiş miydi. Azını istemistim oysa. Ne süslü cumlelerde nede gosterisli hediyelerde gözüm vardı. Sahiyi seviyordum gerçeği. Kırmızı diye gülü uçuyor diye kuşu. Ayiplamadan kinamadan yaşamayı seviyordum. Senin gerçekliğin sevdirdi ya. Ve gerceklerinde bana yerin yoktu. Ilk bunu anladigimda yandi canim. Ama bu acinin tarifi izahi yoktu.Adın bir sürü anlama geliyordu . Gercekligimden kactim.Ilk defa yalana sigindim küçük büyük farketmez gerçekler acitirsa insan neye sığınır ki. Adının geçtiği bütün herşeyi siliyim dedim. Lâkin adın ile başlıyordu sabahim adinla bitiyordu gecem ve korkmuyordum ilk defa ölmekten. Bir yer olmalıydı herşeyin sana çıkmadığı bir ben olmalıydı veya çıkıp gelmeliydin işte en azından anlamını anlardın ya ve biraz da sen tasimaliydin seni yoruldum lakin bikmadim. Yine bulutlar kabariyor. Bu kez beraber islanalim kirpigim ucundan cikan damlalar senin yanaklarinda suzulsun karisalim topraga veya buharlasip ucalim. Adına yazalim sonsuzluğa.