Seninle hep uzun bir ipin iki ayrı ucundaymışız gibiydik.Güç gösterisiyle yorduk bileklerimizi.Ben çektim bazen kuvvetle seni.

Sen,bana doğru sürüklenirken kazandığımı hissetim.Bazen de sen çektin kendine beni ve sürüklenirken sana doğru ,can acısı neymiş anladım .Sen ise kazanmanın keyfini sürdün.Tıpkı sen can acısı çekerken benim aldığım keyif gibi.Aşkımız aramıza gerilmiş avuçlarımızı kanatıyordu.Umursamıyorduk.Kazanmak  bileklerimize dolanmıştı çözemiyorduk. Etrafımızda aynalar gücümüzü yansıtırken yalancıydı ve göstermiyordu yüreğimizdeki yaraları. Umursamadan yorduk kendimizi aşkı kazanmak için ve kaybımızı göstermedi yalancı aynalar.Biz hep karşılıklı kaldık ve güçlendik sadece.

Can acıdı ,yürek kanadı hep…