dalgaların köpüğünün beyazlığı dolduruyor gözlerimi… orda koca deniz, martılar… ve hayat… baktığımda göremediğim tek sensin sevgili… zihnimi, kalbimi bütün varlığımı dolduran senken görmüyor seni gözlerim. işte bu kadar uzaksın bana. adı sen olan her şey fersah fersah uzak benden geriye bıraktığın her şeyden. oysa ben bir Yusuf kalbiyle gelmiştim sana, Yusuf’un olmaya, sana Züleyha’lığını unutturmaya gelmiştim. sen bana ben olduğumu öyle bir unutturdun ki belki sen de hasreti unutur; bizi bize geri verirdin. buydu tek umudum. maharet Yusuf olmakta gizli sevgili… Yusuf yüreği taşıyabilmekte kalbimin hüneri şu ayrılık kokan saniyelerde.!!
