Sevgiden maraz doğar sevgili okur, sevgiden maraz doğar. Dünyadaki en güzel şeydir belki sevgi. Sevgisiz yaşanmaz. Sevmeden yaşanmaz sevgili okur. Ah sevmek. Birilerini. Ya da herkesi. Sevmek. Karşılıksız sevmek. Kendin sevgi dolasın diye seni sevmeyeni dahi sevmek. Kırıyor seni be. Ah, öyle bir kırıyor ki. Sen sevdikçe daha çok kırıyorlar. O gücü buluyorlar. Hem de nasıl… Sen seviyorsun. Ta canının içi yapıyorsun. Sana orda hiçbir zarar gelmez diye kalbinin içine içine sokuyorsun. O bir yabancıdan daha acımasızca kırıyor seni. Bir zalimden daha katı. Bir hayvandan daha aşağı. Sen sevdikçe kırıyor. Kırıyor. Bekliyorsun. Sevgiyle tutunmaya çalışıyorsun. Tutunuyorsun bazen. Olmaz ki. Kendini niye bunca alta aldırasın ki. Madem sevdikçe tepiyor. Madem sen sevdikçe o ne mutlu oluyor ne mutlu ediyor. Madem kendini kandırıyorsun. O zaman sevgini kendine, hakedenlere sakla sevgili okur. Sevgisiz yaşamak zordur, bilirim. Ama sen, seni sevgiden nefret ettirtmelerinden önce sevgini sakla sevgilileneceklere. Sevgiyle.
