Ne dersiniz, iyi mi yoksa kötü bir şey midir narsist olmak? ‘Tu kaka’ mıdır gerçekten? Zarar mı verir uğradığı zihine, vücuda? Biraz dolanalım sokaklarında bu narsizm denen gerçeğin.
Kaçımız gün içerisinde ayna ile yakın ilişki kurmuyoruz? Hangimiz o aynanın karşısına geçip de ‘vay bee’ çekmiyoruz gururla karşımızdaki yüze? Şuraya varmaya çalışıyorum, kim ne derse desin hepimiz biraz narsistiz bana kalırsa. Hepimize uğramış bu davetli ya da davetsiz misafir. Davetli ya da davetsiz dememin bir sebebi var bu arada. Şöyle ki, kimi kabullenip narsist olduğunu dile getirebiliyor ve haliyle kabul etmiş oluyor fakat kimi de her ne kadar biraz da olsa barındırsa da bu duyguyu, inkar ediyor ve narsizme sövüp sayıyor. Oysa dediğim gibi hepimiz ayna ile yakın bir ilişki içerisindeyiz ve bana kalırsa savaşmayıp kabullenebilmeliyiz artık hepimizin az ya da çok birer narsist olduğunu.
Burada önemli nokta bu duygunun kişideki gücü. Şüphe yok ki, dozajı arttığında baya komik hallere sokabiliyor insanı bu duygu, bu sebepten ötürü önemli, güç dediğim dozaj. Kişide az olması herhangi bir probleme yol açmıyor, fakat dediğim gibi çoğu, epey zararlara sebep oluyor. Ayrıca iticiliği de ayrı bir nokta tabii. Bazıları kişinin kendine çok güvenmesinin kimseye batmaması gerektiğini ve itici de gelmemesi gerektiğini savunur bu başlık altında. Bu fikre ben de sonuna kadar katılıyorum fakat bazı ayrımlara varmam koşuluyla. O koşul şu ki, kesinlikle ayırt edilebilmesi gerekiyor narsistliğin fazla dozajıyla kendine güven arasındaki farkın. Bu ikisi siyah ile beyaz kadar farklı kanımca, her ne kadar nüansları küçük de olsa.
Bana her ama her daim olumlu duygular yaşattı alt yapısı sağlam narsist tipler. Hiç rahatsız ya da huzursuz olmadım rastladığımda açıkçası. Bahsettiğim gibi, alt yapısı olduktan sonra bence problem yok. Bu arada alt yapıyı biraz açmam gerekirse, bu alt yapı dediğim şey tam olarak narsistliğin fazla dozajı ile kendine güven halinin birbirinden ayrıldığı nokta oluyor. Yani ayakları yere sağlam basan duygu ve düşüncelerin var olması durumu. Narsistliğin fazla dozajında bunlara, yani sağlam basan fikirlere ya da davranışlara rastlamamız pek mümkün olmuyor, bu yüzden bana kalırsa çok önemli bu ayrım.
Dozunda narsitlik kötü bir şey değildir ve her zaman kazandırır bana kalırsa bu hayatta, fakat dozajı kaçmış bir narsist çoğu kez komik durumlarda olmaya gebedir. Son olarak başlığa cevap vermek gerekirse, kararında narsitliğe kucak açıyorken; dozajsız narsitliğe yanaşmıyorum.