Karaladım seni boş kağıtlara, yazdım ismini ansızın.
Belki gelirsin diye..
Gelmedin, gelemedin herhalde.
Seni bana getirmeyen yollar var, ve hatta uçurumlar;
Uçurumlar ki sende büyür. Aşk sen, sevda sen…
Sokaklar, dar geçilmiyor kalbimizden.
Sis bulutları var ardımızda,
Yağmur çekilmedi hâlâ gözlerimden.
Geçsin üzerimizden yokluğun,
Kaybolalım derinlerde, aşk derinliği…
Aç artık kapıyı çıkmaz sokağım,
Gör artık beni,
Hisset ta en uzaklardan nefesimde ki seni.
Küçük uçurumlar büyük sensizliğe yol açtı kalbimde.
Yine yazıyorum bazı, bazı.
Senleri, benleri..
Çoğul yazdım, değişiyoruz çünkü.
Aynı kalmayı beceremedik.
Seni seviyorum demek bile zor artık.
Kaybetmek en çok yaptığımız şey.
Ve kaybetmek dahildi, seni bana getirmeyen yollara.
Ki kaybetmek sevmenin en acı tarafıydı.
Ne garip şeymiş seni sevmek!
