Ne güzün rüzgarı, ne de kışın soğugu. Anlatılmazmış meğer kaybedilen bir aşkın açtığı soyut yara. Ne yağmurun ıslaklığıdır bu seni üşüten, ne de kaynar bir suyun sıcağıdır içini yakan. Bir özlemdir içinde, ne gelesi vardır geri ne de bir çaresi. Gramafondan çalan eski bir melodidir sesi kulağında, duyunca mutlu olursun anımsarsın güzellikleri. Ama bilirsin ki eskide kalmıştır o. Ve bir daha Olmayacaktır. Kaybedilenlerin değeri sadece Kaybedilince anlaşılır.