Yazıcak hiç bir şey bulamıyorum artık . Uzun uzun cümleler dökülmüyor kalbimden . Çünkü mutluluk uğradı ruhuma .
Bu sefer bırakacak gibi değil peşimi .
Mutluluğu ; kalem tükenip bitene kadar anlatması zordur sayfalara.
Ama acılar öylemi ;
Yaz yaz bitmez içindeki sızı yazdıkça yazdırır insana.
Çünkü ; yaraları kapanmayan insan susmaz öyle kolayca .
Bazen boş cümlelerde tatmin eder kendini. Bazense susarak yatıştırır hislerini . Zaman bilmez acı çeken insan hep bıraktığı yerdedir . Bıraktığı yerde kalmıştır hisleri ya da hissizleşmiştir duyguları zamanla .
Kıramaz kimseyi incilir ama hissettirmez kimseye . Sevgisi anca kendine yeter bundan sonra . Büyümüştür yaşadıklarıyla susarak hep susarak . Anlatamadıklarını kağıda döker . Tek arkadaşıdır beyaz sayfalar . Zaman geçer , bıraktığı yerde durmaz elbette . Zoruna gider gider yaşadıkları nefes almakta zorlanır , üstesinden gelemez bunların . Kesik kesik soluk alıp vermeye başlarsın bir anda iç çekersin tüm yaşananlara . Sıkılırsın kimsesizlikten hayata dönmek istersin ve yine onunla denk gelirsin . Yaşadıklarını tekrar yaşatır hayat sana . Pes etme tekrar . Dik dur güven kendine . Göster burda olduğunu ve artık geri döndüm de . Gözlerin dolmadan yalnız kalmadan yaşa . Tutun sevdiklerine ama sürekli yanında olanlara…
